بلاغت فارسی
زیبایی‎ شناسی اسلوب تقدیم و تأخیر در اشعار عربی سعدی با تکیه بر معناشناسی نحوی

محمّدحسین موحّد؛ امیر مقدم متقی؛ صفا کاظمیان مقدم

دوره 9، شماره 2 ، اسفند 1403

https://doi.org/10.30473/prl.2025.72459.2141

چکیده
  از مؤلّفه‌هایی که میان نوشته‌های ادبی تمایز آفریده و تباین پرجلوه‌ای میان آنان رقم زده، میزان بهره‌وری متن از اسلوب‌های هنری درون‌متن می‌باشد. با آن که سعدی بیشتر اشتهار خویش را وامدار چکامه‌های کم‌نظیر پارسی‌اش است، امّا سروده‌های عربی او نیز از گستره غنای ادبی به دور نمی‌باشد. با این حال، اظهارات ضدّ و نقیضی در این رابطه ...  بیشتر

بلاغت فارسی
تحلیل انتقادی غرابت استعمال در عیوب فصاحت

احمد آریان؛ احمد گلی؛ رحمان مشتاق مهر

دوره 9، شماره 2 ، اسفند 1403

https://doi.org/10.30473/prl.2025.73027.2148

چکیده
  چکیدهغرابت در لغت به معنی آشکار نبودن و نامأنوس بودن آن در استعمال است که اکثر علمای بلاغت آن را از عیوب فصاحت دانسته‌اند. قدیمی‌ترین کتابی که در بلاغت اسلامی از غرابت، سخن به میان آورده و عدم استعمال آن را یکی از شروط فصاحت نامیده، الایضاح خطیب قزوینی است و از آن به بعد در طی تاریخ مدرسی شدن بلاغت، این اصول تاکنون رعایت می‌شود؛ اما ...  بیشتر

بلاغت فارسی
نظام‌مندی مفهوم استعاری «غم» در سروده‌های سهراب سپهری و فدریکوگارسیا لورکا بر پایۀ نظریۀ زبان‌شناسی شناختی

اکرم نعیمی؛ شاهرخ حکمت؛ محسن ایزدیار

دوره 9، شماره 2 ، اسفند 1403

https://doi.org/10.30473/prl.2025.72941.2146

چکیده
  تحلیل‌های مختلفی که در دهه‌های گذشته برای واکاوی استعاره از سوی زبان‌شناسان صورت گرفت، مفهوم تازه‌ای از آن را با عنوان استعارۀ مفهومی مطرح نمود تا تمایز آشکار آن با تعاریف سنتی نشان داده شود. استعاره‌های سنتی بیشتر بر فرم و ظاهر تأکید دارند اما استعاره‌های مفهومی بر مفاهیم پنهان و تصویرسازی‌ها در چارچوب معناشناسی شناختی شکل ...  بیشتر