صادق ارشی؛ مصطفی گرجی؛ ایوب مرادی
چکیده
پس از فردوسی، اغلب شاعران، فارغ از محتوای آثارشان، در سطوح گوناگون، از شاهنامه تأثیر پذیرفته‌اند. محمدباقر صحبت لاری یکی از برجسته‌ترین شاعران دورۀ بازگشت ادبی است که در دیوان خویش به میزان چشم‌گیری از شاهنامۀ فردوسی تأثیر پذیرفته است.صحبت لاری با شاهنامۀ فردوسی آشنایی عمیقی داشته و تلمیحات نادر وی به نام‌ها و داستان‌های کمتر ...
بیشتر
پس از فردوسی، اغلب شاعران، فارغ از محتوای آثارشان، در سطوح گوناگون، از شاهنامه تأثیر پذیرفته‌اند. محمدباقر صحبت لاری یکی از برجسته‌ترین شاعران دورۀ بازگشت ادبی است که در دیوان خویش به میزان چشم‌گیری از شاهنامۀ فردوسی تأثیر پذیرفته است.صحبت لاری با شاهنامۀ فردوسی آشنایی عمیقی داشته و تلمیحات نادر وی به نام‌ها و داستان‌های کمتر شناخته شدۀ شاهنامه و دیگر شخصیتهای حماسی و منابع غیر از شاهنامه، گواه درک عمیق وی از اثر سترگ فردوسی است.پژوهش حاضر با روش سندکاوی و تحلیل محتوا نشان میدهد که صحبت لاری برای پیشبرد مقاصد شعری خویش از قبیل مدح و بیان برتری ممدوح، تصویرسازی، ترکیبسازی، رعایت جادوی مجاورت و ذکر احوال شخصی (مفاخره)، در زمینۀ تلمیحات از شاهنامه تأثیر پذیرفته و این صنعت را با صنایع شعری دیگر همراه کرده است. علاوه بر این با اشارات نادری که به شاهنامه، منابع تاریخی، منظومههای حماسی، طومارهای نقّالی و داستان‌های شفاهی و عامیانه انجام داده، به حل برخی مشکلات شاهنامهپژوهی از قبیل معمّای ببرِ بیان کمک کرده است.
غلامحسین خمّر؛ حبیب جدیدالاسلامی؛ مصطفی سالاری
چکیده
ملامحسن فیض کاشانی، از علما و اکابر بزرگ شیعه در قرن یازدهم هجری است؛ که علی‌رغم شهرتش در تألیف کتب علوم مختلف، در شاعری نیز دستی توانا داشت. شعر او مالامال از اندیشه‌های فکری و اعتقادی اوست که با چاشنی عرفان و معرفت درمی‌آمیزد. آن‌چه که بیش از همه در شعر فیض خودنمایی می‌کند، بهره‌گیری استادانۀ او از اشعار و مضامین فکری شاعران بلند‌آوازه ...
بیشتر
ملامحسن فیض کاشانی، از علما و اکابر بزرگ شیعه در قرن یازدهم هجری است؛ که علی‌رغم شهرتش در تألیف کتب علوم مختلف، در شاعری نیز دستی توانا داشت. شعر او مالامال از اندیشه‌های فکری و اعتقادی اوست که با چاشنی عرفان و معرفت درمی‌آمیزد. آن‌چه که بیش از همه در شعر فیض خودنمایی می‌کند، بهره‌گیری استادانۀ او از اشعار و مضامین فکری شاعران بلند‌آوازه و صاحب سبک پیش از او از جمله مولوی و حافظ است که بر رونق و غنای شعر او افزودهاست. از اینرو، در این پژوهش که با هدف شناخت هرچه بهتر شعر فیض کاشانی صورت گرفتهاست، تلاش میگردد تا تضمین و گونههای آن به جهت اهمیت و نقش غیرقابل انکاری که در گیرایی و تأثیرگذاری کلام فیض ایفا میکنند، مورد بررسی قرار گیرد؛ که نتیجه حکایت از آن دارد که اشعار فیض، علاوه بر آنکه دربردارندۀ اندیشه‌های حکمی و اعتقادی اوست، عصارۀ فکری و شعری حافظ و مولانا نیز میباشد؛ که شاعر به صورت مستقیم و غیرمستقیم از آنها بهره بردهاست و تضمین مبهم عبارتی یا واژگانی تضمین غالب بهکار رفته در غزلیات فیض میباشد که باعث آفرینش غزلیاتی چون غزلیات حافظ و مولانا شدهاست.
فاطمه کاظمی؛ مرتضی زارع
چکیده
عبدالقاهر جرجانى در مبحث تقدیم و تاخیر با نگاهى دقیق، اسلوب استفهام را مورد بررسى قرار داده و با آوردن شواهد و مثالهاى فراوان به اثبات اغراضنحوى، بلاغى و معناشناسى این اسلوب پرداخت هاست. وى با ژرف نگرى به تشریح اغراض ثانویه ساختارهاى استفهامى پرداخته و دلالت تقریر و انکار، تهکم و توبیخ را مورد بررسى قرار داد هاست. پژوهش ...
بیشتر
عبدالقاهر جرجانى در مبحث تقدیم و تاخیر با نگاهى دقیق، اسلوب استفهام را مورد بررسى قرار داده و با آوردن شواهد و مثالهاى فراوان به اثبات اغراضنحوى، بلاغى و معناشناسى این اسلوب پرداخت هاست. وى با ژرف نگرى به تشریح اغراض ثانویه ساختارهاى استفهامى پرداخته و دلالت تقریر و انکار، تهکم و توبیخ را مورد بررسى قرار داد هاست. پژوهش حاضر با روش توصیفى، تبیینى و تحلیلى انجام گرفت، منظور از توصیف ساختارهاى استفهامى، برخورد با این پدیده در سطح است، بى آنکه به حریم علیتش وارد گردیم. در مرحلة تبیینى، علل پدیده تقدیم و تأخیر در ساختارهاى استفهامى تبیین گردید و این پدیده در پوشش قوانین کلیاى که ماهیت آن را میرساند، جاى گرفت، در این مرحله چرایى و علتیابى مسئله مدنظر است و سرانجام در مرحلة تحلیلى، محتواى آشکار پیامهاى موجود در مثالها بررسى شد. نتایج پژوهش نشان داد که جرجانى با تحلیل نحوى و بلاغى اسلوب تقدیم و تأخیر، معانى ثانویه استفهام را کشف کرد و نشان داد که دگرگونى صورت و معنا یک رابطة دوسویه دارند. یعنى دگرگونى صورت، اعم از تقدیم و تأخیر لفظى، به دگرگونى معنا میانجامد و ارادة یک معناى خاص نیز دگرگونى صورت را لازم میگرداند. بنابراین طبیعى است که در این فرآیند دوسویه اختلاف، تنوع و تعدد معانى منتسب به ساختارهاى استفهامى شکل بگیرد، به عبارت دیگر هدف جرجانى بیان تأثیر تقدیم و تاخیردر اختلاف و تنوع معانى است.
سید محمد حسینی معصوم؛ شیرین آزموده
چکیده
هنجارگریزی یکی از شیوههای آشناییزدایی است که طی آن، برای ایجاد تصاویر خلاقانۀ شعری از قواعد حاکم بر زبان معیار، نوعی انحراف رخ میدهد و موجب برجستهسازی در متن ادبی میگردد. هوشنگ ابتهاج از جمله شاعران معاصر است که در اشعار نیمایی خود از این شگرد بهرۀ فراوان بردهاست. این پژوهش، با روش تحقیق توصیفی از نوع پیمایش و در چارچوب ...
بیشتر
هنجارگریزی یکی از شیوههای آشناییزدایی است که طی آن، برای ایجاد تصاویر خلاقانۀ شعری از قواعد حاکم بر زبان معیار، نوعی انحراف رخ میدهد و موجب برجستهسازی در متن ادبی میگردد. هوشنگ ابتهاج از جمله شاعران معاصر است که در اشعار نیمایی خود از این شگرد بهرۀ فراوان بردهاست. این پژوهش، با روش تحقیق توصیفی از نوع پیمایش و در چارچوب مکتب ساختگرایی، بر آن است که اشعار نو ابتهاج را بر مبنای الگوی هنجارگریزی لیچ مورد بررسی قرار دهد تا شیوه خلق زیبایی و برجستگی در اشعار وی آشکار گردد. اشعار مورد بررسی در این پژوهش با شیوۀ تصادفی از دیوان تاسیان ابتهاج گزینش شد. نتایج نشان داد که ابتهاج از انواع هشتگانۀ هنجارگریزی لیچ استفاده کرده و از این طریق توانستهاست زبان خود را برجسته سازد. در این میان، وی از هنجارگریزی معنایی بیش از سایر انواع هنجارگریزی بهره گرفتهاست. میزان کاربرد سایر انواع هنجارگریزی و پیامد آنها نیز بررسی شدهاست. با این هنجارگریزیها، ابتهاج منظور خود را به گونهای نوآورانه و به زیباترین شیوه بیان می‌کند. همچنین تقدّم فعل بر سایر ارکان جمله از پربسامدترین هنجارگریزیهای نحوی در شعر ابتهاج است و او نوعی فعلگرایی و تأکید بر عمل به جای عامل را تداعی کردهاست.
حمید جعفری قریه علی
چکیده
کارکرد تلمیح در طنزسروده‌های معاصر پس از انقلاب اسلامیچکیدهتلمیح که اشاره به داستان، مثل، آیه، حدیث و شعر است، نوعی پیوند میان مطالب اصلی و داستان و واقعه‌ای را بیان می‌کند. این شگرد ادبی، جنبۀ تشبیه یا استشهاد دارد و زیبایی کلام را می‌افزاید. با توجّه به این‌که تلمیح دربردارندۀ فرهنگ عامه و عقاید و رسوم گذشته است از دیرباز مورد ...
بیشتر
کارکرد تلمیح در طنزسروده‌های معاصر پس از انقلاب اسلامیچکیدهتلمیح که اشاره به داستان، مثل، آیه، حدیث و شعر است، نوعی پیوند میان مطالب اصلی و داستان و واقعه‌ای را بیان می‌کند. این شگرد ادبی، جنبۀ تشبیه یا استشهاد دارد و زیبایی کلام را می‌افزاید. با توجّه به این‌که تلمیح دربردارندۀ فرهنگ عامه و عقاید و رسوم گذشته است از دیرباز مورد توجّه شعرای ادب فارسی یوده است. تلمیح در بازآفرینی صحنهها ضمن برانگیختن مخاطب، در ارتقاء سطح اندیشگی او مؤثّر است و میدان دیدش را وسعت میبخشد. همین موضوع، اهمیّت و ضرورت بازخوانی این شگرد ادبی را نشان میدهد. با این توضیح، هدف پژوهش حاضر، بیان کارکرد تلمیح در بلاغتافزایی شعر معاصر، تشریح جنبههای معنا آفرینی و تآثیر آن در ایجاد موقعیّتهای طنزگونه است. حاصل پژوهش نشان میدهد که این آرایۀ ادبی با نقشی که در آفرینش طنز دارد، در تبیین انتقادهای اجتماعی و سیاسی که از مهمترین و پربسامدترین رویکردهای شعر طنز است، تأثیری بسزا گذاشتهاست. همچنین تصرّف شعرای طنزپرداز در تلمیحات به نوآوری و خلق تصاویر جدید در شعر منجر شده و این تصویرها نیز در ایجاد فضای طنزآمیز بسیار مؤثّر بودهاند.
فاطمه گل عابدی؛ محمّدصادق بصیری؛ محمّدرضا صرفی
چکیده
نقد دنیای خیال نوعی نقد مضمونی است و در قرن نوزدهم میلادی، توسّط گاستون باشلار به صورت مدوّن و قانون‌مند به جامعۀ ادبیّات فرانسه و پس از آن اروپا ارائه شد؛ بعد از وی، شاگردان مکتب او؛ یعنی ژان‌پیر ریشارد، ژان بورگوس و ژیلبر دوران به تکمیل این نظریه پرداختند. این مقاله با هدف دست‌یابی به نگاه مولانا به جهان اطراف خود و با استفاده از ...
بیشتر
نقد دنیای خیال نوعی نقد مضمونی است و در قرن نوزدهم میلادی، توسّط گاستون باشلار به صورت مدوّن و قانون‌مند به جامعۀ ادبیّات فرانسه و پس از آن اروپا ارائه شد؛ بعد از وی، شاگردان مکتب او؛ یعنی ژان‌پیر ریشارد، ژان بورگوس و ژیلبر دوران به تکمیل این نظریه پرداختند. این مقاله با هدف دست‌یابی به نگاه مولانا به جهان اطراف خود و با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی و همچنین، بهره‌گیری از نظریۀ نقد تخیّلی ژیلبر دوران، به بررسی یک غزل از مولانا با مطلع «ای یوسف خوشنام ما» میپردازد. نظریۀ دوران، نگاهی کاملاً انسانشناسانه به ادبیّات و تصاویر شعری دارد. در نظر او، تخیّلات درواقع عکسالعملهایی هستند که شاعر یا نویسنده در برخورد با زمان از خود بروز میدهد و بر همان اساس، تصاویر اثر خود را ایجاد می‌کند. بر این اساس، تصاویر مولانا در غزل مورد بررسی، حاصل عکسالعمل موقعیتی او در برابر بوده و نشان از تلاش مولانا برای غلبه بر این عنصر دارد. این غزل کاملا قهرمانانه و تضادی است.
