نوع مقاله : علمی پژوهشی

نویسندگان

• شهریار شادی گو ¹
• نفیسه ایرانی ²
• مهدی احمدی خواه ³

¹ استادیار گروه آموزش زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه فرهنگیان، ایران، تهران.

² استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فرهنگیان ایران تهران

³ مدرس دانشگاه فرهنگیان ایلام.

چکیده

نقش‌نمای اضافه یکی از ابزارها و نشانه‌های لفظی زباناست که موجب می‌شود بعضی از توصیف-کننده‌ها به عنوان وابسته‌ به هسته‌ی گروهای اسمی افزوده شود. در بلاغت نیز توالی آن در یک عبارت منجر به ایجاد صنعتی موسیقایی و ادبی، موسوم به «تتابع اضافات» و گاه «تنسیق‌الصفات» می‌شود. تتابع اضافات صنعتی‌ است که اهل بلاغت نسبت به آن، دو دیدگاه متفاوت و متضاد دارند، گروهی آن را مخل فصاحت و گروهی دیگر آن را جزء صناعات بدیعی دانسته‌اند. هر دو گروه تنها در حدّ آنچه که ذکر شد برای این ابزار لفظی زبان، شأن و کارکرد قائل بوده‌اند و به کارکرد فرمی‌ این نقش‌نما در چگونگی و کیفیت ساختار تصاویر ادبی شاعران و همچنین به نقش آن در تشخص سبکی شعر شاعران توجهی نداشته‌اند. از این‌رو، پژوهش حاضر با بررسی شعر سه تن از شاعران صاحب سبک معاصر ایران (اخوان، سپهری و شاملو) به تأثیر نقش‌نمای اضافی در شکل‌دهی تصاویر شعری آن‌ها خواهد پرداخت. و اینکه آیا تصاویر شعری حاصل شده‌ از توالی و تکرار این نشانه‌ی زبانی منجر به تفکیک و تشخص صدایِ (سبک) شاعران از هم شده‌است یا خیر. براین اساس مقاله‌ حاضر پس از بررسی اشعار شاعران مذکور، تصاویر تولید شده بر پایه‌ی این تکرار را از مجموعه‌های شعری آنان استخراج کرده، و از دو منظر ساختاری (1. نقش توالی نقش-نمای اضافی در برجسته‌سازی تصاویرشعری (اعم از تصاویر پویا و تصاویر راکد)؛ 2. نقش توالی نقش‌نمای اضافی در تعمیق تصاویرشعری) بررسی کرده‌است. روش گردآوری داده‌ها کتابخانه‌ای و از نظر شیوة جمع‌آوری داده‌ها، کیفی و از نوع تحلیل محتواست.

کلیدواژه‌ها

• احمد شاملو
• تتابع اضافات
• سهراب سپهری
• مهدی اخوان ثالث
• نقش‌نمای اضافه

موضوعات

• بلاغت فارسی

عنوان مقاله [English]

Examining the Function of "Adjective Sequences" in poetic imagery of three Contemporary Poets (Akhavan Sales, Sepheri, and Shamloo)

نویسندگان [English]

• Shahriyar Shadigu ¹
• Nafiseh Irani ²
• Mehdi Ahmadikhah ³

¹ Assistant Professor, Department of Persian Language and Literature Education, Farhangian University, Tehran, Iran

² Assistant Professor, Department of Persian Language and Literature Education, Farhangian University, Tehran, Iran

³ Lecturer at Farhangian University of Ilam

چکیده [English]

Adjectival adjuncts are one of the linguistic tools and markers in language that allow certain descriptors to be added as adjuncts to the head of a noun phrase . In rhetoric, the repetition and sequence of adjectives within a phrase create an artistic and literary industry known as "adjective sequences" or sometimes "coordination of adjectives." Adjective sequences are considered an artificial construct in rhetoric, and there are two completely different and opposing perspectives among rhetoricians: some consider it a deviation from eloquence, while others see it as part of innovative rhetoric . Both groups have only regarded the status and function of this linguistic tool to the extent mentioned, without paying attention to its formal function in the structure and quality of the poetic imagery of poets, as well as its role in distinguishing the poetic style of different poets. Therefore, this research aims to investigate the impact of adjectival sequences on shaping the poetic imagery of three prominent contemporary Iranian poets (Akhavan Sales , Sepheri, and Shamloo) and whether the poetic imagery resulting from the repetition and sequence of this linguistic marker has led to the differentiation and identification of the poets' (style) voices. Based on this premise, this article extracts the generated poetic imagery based on the repetition from the poetry collections of the mentioned poets and examines the structural aspects (1. The role of adjective sequences in highlighting poetic imagery (both dynamic and static imagery);

کلیدواژه‌ها [English]

• Ahmad Shamloo
• adjective sequences
• Mehdi Akhavan Sales
• Sepheri
• adjectival marker