عباس باقی نژاد؛ اصغر بابا سالار
چکیده
تعلیل هنری یا «حسنِ تعلیل» در «شعر کودک» کاربردی خاص و متفاوت از شعر بزرگسالان دارد. هدف این پژوهش، کشف و تفکیکِ الگوهایی است که ده شاعر صاحبِ سبکِ کودک در بهره‌مندی از حسنِ تعلیل در نظر داشته‌اند. در این پژوهش، جایگاه حسنِ تعلیل در محتوا و ساختار و نقش آن در معنی‌آفرینی، تخیل‌پردازی و زیباشناختی اشعار این ده شاعر تبیین ...
بیشتر
تعلیل هنری یا «حسنِ تعلیل» در «شعر کودک» کاربردی خاص و متفاوت از شعر بزرگسالان دارد. هدف این پژوهش، کشف و تفکیکِ الگوهایی است که ده شاعر صاحبِ سبکِ کودک در بهره‌مندی از حسنِ تعلیل در نظر داشته‌اند. در این پژوهش، جایگاه حسنِ تعلیل در محتوا و ساختار و نقش آن در معنی‌آفرینی، تخیل‌پردازی و زیباشناختی اشعار این ده شاعر تبیین شده و نوعی طبقهبندی الگویی برای تعلیلهای هنری آنان ارایه گردیده است. این طبقهبندی، منطبق بر چند الگوی کلی از جمله «الگوی رفتاری»، «الگوی عاطفی»، «الگوی زبانی»، «الگوی تمثیلی - استعاری» و «الگوی فانتزی» شکل گرفته و مبنای آن، معیارهایی است که این شاعرانِ کودک در علتآفرینی مد نظر دارند؛ یا تشخص و برجستگی خاصی، اعم از برجستگیِ خیالی، عاطفی، فکری و زبانی است که در تعلیلهای شعر آنان وجود دارد وجود دارد. در بحث مربوط به هر یک از انواع حسنِ تعلیل، سبک و سیاقِ علتآفرینی و کیفیتِ اثرگذاری حسنِ تعلیل بر مخاطبان کودک، همچنین کارکرد آن نوع خاص از حسنِ تعلیل، تشریح، بررسی و تحلیل شده است.
