بررسی استعارة مفهومی سگ در غزل های دیوان شمس

خدابخش اسداللهی؛ منصور علیزاده

دوره 5، شماره 2 ، اسفند 1399، ، صفحه 46-29

https://doi.org/10.30473/prl.2021.57790.1825

چکیده
  گستردگی تجارب انسان با حیوان «سگ»، قابلیت درک مفاهیم انتزاعی بسیاری را ممکن ساخته است. مولوی با توجه به وسعت اندیشه و تنوع دیدگاه خود از بیشترین ظرفیت‌های این تجربه استفاده کرده و حوزه‌های مقصد مثبتی را نیز در کنار حوزه‌های مقصد منفی با این تصویر ملموس کرده است. موضوع مقالۀ حاضر، استعارة مفهومی سگ در دیوان شمس است؛ در این مقاله ...  بیشتر

تحلیل استعارۀ مفهومی زمان در دیوان شمس تبریزی

یوسف محمدنژاد عالی زمینی

دوره 5، شماره 2 ، اسفند 1399، ، صفحه 196-187

https://doi.org/10.30473/prl.2021.57541.1824

چکیده
  زمان، یک مفهوم کلیدی در عرفان اسلامی است که تحت تأثیر تجربه های زیستۀ عرفا به گونه هایی متفاوت مفهوم سازی شده و در متون عرفانی بازتاب یافته است. با مطالعۀ این مفهوم و چگونگی مفهوم سازی و بازنمایی آن در آثار عرفا می توان تحلیلی دقیق تر از نگرش ها و تجارب صاحبان این آثار در موقعیت ها و زمان های مختلف عرضه کرد. از این رو در مقالۀ پیش رو برآنیم ...  بیشتر

مناسبات بینامتنی تلمیحات قرآنی مثنوی و غزلیات شمس با تأکید بر قصّۀ ابراهیم علیه السلام

حسین یزدانی؛ مصطفی گرجی؛ فاطمه کوپا؛ خدیجه صفری کندسری

دوره 2، شماره 2 ، بهمن 1396، ، صفحه 116-97

https://doi.org/10.30473/prl.2018.5490

چکیده
  در عصر حاضر مثنوی مولانا با ترجمه های انجام شده، یکی از شاخص ترین متن های زبان وادبیات فارسی است که بیشترین نظریه های ادبی جدید را در خود پذیرا می باشد. یکی از این نظریه ها، موضوع بینامتنیت است. این اثر گرانسنگ فارسی همچنان که با آثاری چون کلیله و دمنه، اسرارنامه، منطق الطیر، معارف، مقالات شمس و...ارتباط و پیوستگی متنی دارد، با دیگر آثار ...  بیشتر