میثم ابراهیمی؛ مهیار علوی مقدم؛ محمد داودی
چکیده
بلاغت تطبیقی،از ضرورت‌های پژوهشی در مطالعات تطبیقی است که در مباحث تطبیقی زیباشناختی دریچه‌های جدیدی می‌گشاید و به بلاغت پژوهان معاصر درتحلیل وبررسی میراث بلاغت فارسی و زبان‌های اروپایی، به‌ویژه بلاغت انگلیسی، یاری می‌رساند.این بررسی تطبیقی در سه حوزه‌ی معانی، بیان و بدیع، بی‌گمان در طبقه‌بندی بلاغی این شگردهای هنری و تحلیل ...
بیشتر
بلاغت تطبیقی،از ضرورت‌های پژوهشی در مطالعات تطبیقی است که در مباحث تطبیقی زیباشناختی دریچه‌های جدیدی می‌گشاید و به بلاغت پژوهان معاصر درتحلیل وبررسی میراث بلاغت فارسی و زبان‌های اروپایی، به‌ویژه بلاغت انگلیسی، یاری می‌رساند.این بررسی تطبیقی در سه حوزه‌ی معانی، بیان و بدیع، بی‌گمان در طبقه‌بندی بلاغی این شگردهای هنری و تحلیل های زیباشناختی متن ادبی مؤثر است، به‌ویژه علم معانی که در مقایسه با دو علم بیان و بدیع در تحلیل‌های زیباشناسی هر دو زبان مهجور مانده است.در این مقاله کوشیده شده است به بررسی تطبیقی نظریة کنش گفتاری،ساختارهای دستوری درمعانی ثانویه،تقدّم وتأخّراجزای کلامی،گسستگی وپیوستگی، ساختارجملات دربیان معنا(ایجاز، اطناب و مساوات)درفارسی و انگلیسی پرداخته شود.طبقه‌بندی بلاغت در دو زبان فارسی و انگلیسی می‌تواند به یافتن شباهت ها وتفاوت هایی باخاستگاه هنری، زمینه‌های جهان‌نگری و نگره‌های بنیادین زیباشناختی وتحلیل زیباشناختی متن‌های ادبی این دو زبان بینجامد.گستردگی گاه آشفته‌آمیز مباحث بلاغت در زبان فارسی درمقایسه بابلاغت انگلیسی، طبقه‌بندی منظم‌تر کتاب‌های بلاغی انگلیسی درمقایسه بابلاغت فارسی، بی توجّهی بلاغت ایرانی- اسلامی به مباحث پنجگانةیونانی(معنی‌آفرینی،سخن پیوندی،سخن پردازی،یادسپاری ورفتاری)جزسخن پردازی،تاثیر پذیری بیشتر بلاغت انگلیسی ازمنابع بلاغت یونانی وتاثیرپذیری بلاغت فارسی از قرآن ومتن های ادب فارسی، جای گرفتن شماری از مباحث علم معانی درمباحثی هشت‌گانه در زبان فارسی ودربلاغت انگلیسی در چارچوب اصطلاح«Decorum» ازدستاوردهای تطبیقی این پژوهش است.
یحیی عطایی؛ نعمت الله به رقم
چکیده
التزام یا اعنات آرایه‌ای است که بلاغت‌نویسان فارسی و عربی کم‌تر بدان پرداخته‌اند، در حالی که این صنعت در قرآن کریم و نهج‌البلاغه و احادیث کاربرد داشته است. از این رو نگارندگان در این مقاله از جنبه‌های گوناگون آن را در بلاغت فارسی و عربی بررسی کرده و برای نخستین بار نشان داده‌اند که این صنعت در نظم و نثرِ این دو زبان به هشت شیوه می‌آید؛ ...
بیشتر
التزام یا اعنات آرایه‌ای است که بلاغت‌نویسان فارسی و عربی کم‌تر بدان پرداخته‌اند، در حالی که این صنعت در قرآن کریم و نهج‌البلاغه و احادیث کاربرد داشته است. از این رو نگارندگان در این مقاله از جنبه‌های گوناگون آن را در بلاغت فارسی و عربی بررسی کرده و برای نخستین بار نشان داده‌اند که این صنعت در نظم و نثرِ این دو زبان به هشت شیوه می‌آید؛ برخی از این شیوهها ویژة شعر فارسی است و برخی دیگر در هر دو زبان کاربرد داشته و از سویی با اینکه بلاغت‌نویسان، التزام را جزوِ آرایههایِ لفظی آوردهاند، نشان داده شده است که برخی از این شیوهها موسیقی بیرونی کلام را تقویت میکنند و برخی دیگر به ارتقاء موسیقی درونی و معنوی یاری میرسانند. تفاوتهای التزام در این دو زبان از تعریف تا مصادیق و نحوة کارکرد و انواع و ظرفیت آن بررسی شده است؛ با اینکه هر دو زبان، امکان بهرهگیری از ظرفیتهای این شگرد را داشتهاند ولی برخی شیوهها در یکی از دو زبان مغفول واقع شده است. به گونة موردی نشان داده شده که بهرة شعر و نثر فارسی، نسبت به عربی بالاتر است. چنین بخشبندی و تحلیلی در هیچ اثر بلاغیِ فارسی و عربی به ویژه از دیدگاه تطبیقی دیده نمیشود.
