بلاغت فارسی
حمید طاهری
چکیده
تشبیه یکی از مهمترین وگسترده‌ترین تصویرهای شعری است. ازاین عنصرخیال بانظربه ارکان ،شکل ،ماهیت ارکان وعناصرتشکیل دهنده ی آن ،انواع واقسام پرشماری ارایه گردیده است وبه همین جهت تشبیه پرتنوعترین عنصرخیال است. گاهی درتقسیماتی که ازتشبیه ارایه می شود، ضروری است ازچند منظر به صورت توام به تشبیه نگریست.اکتفا به یک منظر یا زاویه ی خاص مارا ...
بیشتر
تشبیه یکی از مهمترین وگسترده‌ترین تصویرهای شعری است. ازاین عنصرخیال بانظربه ارکان ،شکل ،ماهیت ارکان وعناصرتشکیل دهنده ی آن ،انواع واقسام پرشماری ارایه گردیده است وبه همین جهت تشبیه پرتنوعترین عنصرخیال است. گاهی درتقسیماتی که ازتشبیه ارایه می شود، ضروری است ازچند منظر به صورت توام به تشبیه نگریست.اکتفا به یک منظر یا زاویه ی خاص مارا به هدف وغرضی که آن نوع خاص از تشبیه برای آن پدید آمده،رهنمون نمی گردد .به تعبیر بهتر اگرتشبیه را به لحاظ شکل تقسیم بندی می کنیم باید علاوه برفرم یاشکل ظاهری تشبیه ،به وجه شبه آن نیزتوجه داشته باشیم. صرف جابه جایی طرفین تشبیه ،تشبیه معکوس یا مقلوب نمی سازدواگربه وجه شبه آن عنایت نکنیم ،هدف وغرض ازآن که نوکردن وایجاد اغراق بیشتر است ،به دست نمی آید،زیرااغراق دراین تشبیه زمانی خودرا می نماید که وجه شبه پیش ازعکس کردن(تشبیه اول) وپس ازآن (تشبیه دوم)ثابت وواحد باشد. بی‌توجهی به این دقیقه سبب شده است که برخی تعاریف از انواع تشبیه ، ناقص و گاه اشتباه باشد. نکته دیگر این که هنگام تحقیق در صورت خیال تشبیه، بررسی پیشینه وتطورآن در دوران‌ها و اعصار مختلف ادب، امری ضروری است. علی الخصوص آن جا که بحث از عکس کردن و تفضیل مشبه بر مشبه‌به پیش می آید.برای مثال بررسی تاریخ تشبیه مارادرشناخت بهتروبازشناسی آسانتر تشبیه معکوس یاری می دهد . این توجه موجب می شودتابه نوع دیگری ازتشبیه معکوس دست یابیم که با نوع شکلی وفرمی آن متفاوت است.
بلاغت فارسی
وحید علی بیگی
چکیده
استفاده از صور خیال باعث جذابیت و درگیری ذهنی مخاطبان برای فهم مقصود شعرا می‌گردد. از مهمترین صور خیالی که از آغاز شعر فارسی در آثار ادبی مشاهده می‌شود، تشبیه است. از قرن سوم و نقطه آغاز شعر فارسی، شاعران به کمک تشبیه، افکار و تصورات ذهنی خویش را به مخاطبان القا می‌کردند که این امر در آغاز به صورت ابتدائی و کلیشه‌ای مشهود است. با شروع ...
بیشتر
استفاده از صور خیال باعث جذابیت و درگیری ذهنی مخاطبان برای فهم مقصود شعرا می‌گردد. از مهمترین صور خیالی که از آغاز شعر فارسی در آثار ادبی مشاهده می‌شود، تشبیه است. از قرن سوم و نقطه آغاز شعر فارسی، شاعران به کمک تشبیه، افکار و تصورات ذهنی خویش را به مخاطبان القا می‌کردند که این امر در آغاز به صورت ابتدائی و کلیشه‌ای مشهود است. با شروع قرن چهارم تشبیه مسیر اصلی خود را باز می‌یابد و شعرای قرن مذکور در کاربرد تشبیه دو مسیر مجزا را طی می‌کنند. دسته اول در کاربرد تشبیه مسیر عادی و کلیشه‌ای با بسامد کمتر و دسته دوم نوآوری در تشبیه با بسامد بیشتر را سر لوحه کار خود قرار می‌دهند. با شروع قرن پنجم تشبیه به ابزاری مهم برای ایجاد تخیل در نزد شعرا تبدیل می‌گردد تا در اواخر این قرن، تشبیه از حالت کلیشه-ای خارج شده و کسانی مانند ناصر خسرو، تشبیهات بدیعی را در اشعار خویش به کار می‌برند و این رویه با شروع قرن ششم با شاعرانی مانند خاقانی و نظامی به شکل تکاملی خود می‌رسد و به تفکر سنتی تشبیه پایان می‌دهد. در این پژوهش با آوردن نمونه‌هایی از شاعران مشهور، شکل تشبیه را با تحلیل و توصیف ابیات مورد واکاوی قرار داده و ضمن ترسیم نمودارهایی، تشبیهات هر دوره را به صورت جامع برای مخاطبان ترسیم نموده‌ایم
نقی زرین تره مراجل؛ فاطمه مدرسی؛ بهمن نزهت
چکیده
چکیده : انسان، فطرتاً زیبایی‌طلب است و چیزی را زیبا قلمداد می‌کند که بتواند توجّه وی را به خود جلب کند. این جلب توجّه و احساس التذاذ از زیبایی هر چیزی یا هر شخصی، حاصل درک نظم و هارمونی موجود در آن است. در مباحث زیبایی‌شناسی برای زیبا شمردن یک اثر یا پدیده، عوامل مختلفی را از قبیل: تقارن، توازن، تناوب، تناسب، تکرار، تضاد و... می‌توان ...
بیشتر
چکیده : انسان، فطرتاً زیبایی‌طلب است و چیزی را زیبا قلمداد می‌کند که بتواند توجّه وی را به خود جلب کند. این جلب توجّه و احساس التذاذ از زیبایی هر چیزی یا هر شخصی، حاصل درک نظم و هارمونی موجود در آن است. در مباحث زیبایی‌شناسی برای زیبا شمردن یک اثر یا پدیده، عوامل مختلفی را از قبیل: تقارن، توازن، تناوب، تناسب، تکرار، تضاد و... می‌توان در نظر گرفت. یکی از مهمترین عوامل مؤثّر در ایجاد زیبایی، تقارن است.تقـارن به عنـوان یکی از اسـاسی‌ترین پایه‌های هنر و زیبایی در درک نظم بین اجزا، در اکثریّت علوم و هنرها نقش انکارناپذیری ایفا می‌کند. از آن‌جمله می‌توان از علوم و هنرهایی مانند ریاضی، هندسه، نجوم، معماری، موسیقی، نقّاشی، فرش‌بافی، طرّاحی، تذهیب، منبت‌کاری، ادبیّات و... یاد کرد. از بررسی‌های این جستار این‌گونه برمی‌آید که تقارن در ادبیّات فارسی در سه جنبة صوری، معنایی و آوایی قابل بررسی است و در بین آن‌ها آرایة تشبیه، گسترده‌ترین پهنة نمود تقارن معنایی محسوب می-شود. در تشبیهات فارسی از انواع چهارگانة تقارن‌های انعکاسی، انتقالی، چرخشی و تجانسی استفاده شده‌است. ولی تقارن انعکاسی، از بسامد بالایی برخوردار است. ما نیز در این پژوهش بر آنیم تا با ذکر نمونه‌هایی مواردی از نمود تقارن را در تشبیهات فارسی بررسی کنیم.
مهرناز لامعی؛ سید محمود انواری؛ سعید فرزانه فرد
چکیده
یکی از شیوه‌های تشخیص سبک و تمایز مکتب‌ها، بررسی صورخیال است. خیال عنصراصلی شعر، در همه تعریف‌های قدیم و جدید است. شاعر با کمک خیال و برقرارکردن ارتباط میان انسان و طبیعت، یا کشف ارتباط بین آن دو، از صورت بیان عادی و منطقی خارج و آن را به گونه‌ی بیان شعری وکلام مخیل در می‌آورد که نظم او شعر می‌شود. در میان انواع صورخیال که مهمترین ...
بیشتر
یکی از شیوه‌های تشخیص سبک و تمایز مکتب‌ها، بررسی صورخیال است. خیال عنصراصلی شعر، در همه تعریف‌های قدیم و جدید است. شاعر با کمک خیال و برقرارکردن ارتباط میان انسان و طبیعت، یا کشف ارتباط بین آن دو، از صورت بیان عادی و منطقی خارج و آن را به گونه‌ی بیان شعری وکلام مخیل در می‌آورد که نظم او شعر می‌شود. در میان انواع صورخیال که مهمترین وجه تمایز سخن ادبی ازغیر آن است، تشبیه جایگاه خاصی دارد. این عنصر ادبی درسیر تطور ادبیات فارسی، کارکرد خود را پیوسته حفظ کرده است. تشبیه در اصطلاح عبارت است از برقراری شباهت بین دو یا چند چیز به قصد اشتراکشان در یک یا چند صفت.پس اگر بخواهیم معنی و صفت مشترک بین دو چیز را بیان کنیم از فن تشبیه استفاده مینماییم.. شاعران و نویسندگان ازجمله ابتهاج و فروغ در به کار بردن تشبیه اهدافی را دنبال می‌کنند؛ از جمله بیان حال مشبه، مدح و نکوهش، تصویرسازی، توصیف، مفاخره، ایجاز، اطناب، خیال انگیزکردن سخن و مضمون آفرینی. این پژوهش، با تکیه بر روش توصیفی تحلیلی و منابع کتابخانهای، اشعار فروغ و ابتهاج را از لحاظ ساختاری تشبیه مورد بررسی قرار داده است.
حمید طاهری
چکیده
«استعاره» مهمترین مبحث علم بیان است. استعاره یک ضرورت اجتماعی است که ماهیتی جمعی و اشتراکی داشته، اغلب بر اساس نیاز گوینده بر زبان می‌آید. هدف از آن، خلق فضایی خاص در ذهن شنونده است؛ فضایی که بتواند بین گوینده و خواننده ارتباطی بر مبنای اشتراک یا اشتراکاتی ایجاد کند. در واقع استعاره، تجلّی تخیّل و تحقّق تداعی افکار در شکل زبان ...
بیشتر
«استعاره» مهمترین مبحث علم بیان است. استعاره یک ضرورت اجتماعی است که ماهیتی جمعی و اشتراکی داشته، اغلب بر اساس نیاز گوینده بر زبان می‌آید. هدف از آن، خلق فضایی خاص در ذهن شنونده است؛ فضایی که بتواند بین گوینده و خواننده ارتباطی بر مبنای اشتراک یا اشتراکاتی ایجاد کند. در واقع استعاره، تجلّی تخیّل و تحقّق تداعی افکار در شکل زبان است.استعاره به سبب کارکرد بنیادینی که در آفرینش آثار ادبی دارد، از دیرباز مورد توجه قدما بوده است. استعاره را به انواع مختلفی دستهبندی کردهاند؛ ولی در میان این تقسیمبندیها جای استعارهای که ما آن را «استعاره جمع» مینامیم، خالی است و تاکنون شاید کسی بصراحت به وجود این نوع استعاره اشاره نداشته است. استعاره جمع، آوردن چندین مشبه‌به برای یک مشبه است. تلاش برای گذر از شکل اولیة استعاره و تصویرسازیهای پی در پی شاعر برای یک مشبه، موجب پیدایش این استعاره می شود. در این مقاله برآنیم تا با روش توصیفی – تحلیلی وذکر شاهدهای شعری بدین پرسش پاسخ دهیم که آیا این نوع استعاره وجود دارد؟ چگونه این نوع استعاره شکل میگیرد؟
محمود مهرآوران
چکیده
سیمین دانشور، از موفق‌ترین نویسندگان زن در ادبیات معاصر ماست که با داشتن سبک شخصی توانست آثار زیبایی را خلق و به ادبیات کشورمان ارائه کند. سووشون مهمترین و کامیاب‌ترین اثر وی مخاطبان زیادی را از همان آغاز تا به امروز به خود جلب کرده است. آثار دانشور، بخصوص سووشون از جنبه‌های مختلف تا به امروز مورد بررسی قرار گرفته است. این مقاله ...
بیشتر
سیمین دانشور، از موفق‌ترین نویسندگان زن در ادبیات معاصر ماست که با داشتن سبک شخصی توانست آثار زیبایی را خلق و به ادبیات کشورمان ارائه کند. سووشون مهمترین و کامیاب‌ترین اثر وی مخاطبان زیادی را از همان آغاز تا به امروز به خود جلب کرده است. آثار دانشور، بخصوص سووشون از جنبه‌های مختلف تا به امروز مورد بررسی قرار گرفته است. این مقاله میکوشد با آوردن نمونهها و به روش توصیفی- تحلیلی ارتباط عناصر تصویری (تشبیه و استعاره) با درونمایه این اثر، مورد بررسی قرار گیرد. تشبیه و استعاره دو عنصر کلیدی است که سیمین دانشور از آن‌ها در پروردن درونمایة سووشون بهره برده است. در ابتدا تشبیهات و بعد از آن استعارات طرح شده و به طور تحلیلی ارتباط آن‌ها با درونمایه بررسی و مقاصد نویسنده در مورد استفاده از این تشبیهات و استعارات بیان گردیده است. دانشور با تشبیه و استعاره بیشتر کوشیده است که اشخاص، صحنهها، روحیات و خلقیات را توصیف یا تعبیر کند؛ بنابراین تصویرهایش بیشتر مستقیم، روشن و واضح است. این تصویرها و توصیفها نثر رمان را تا حدودی شاعرانه کرده است.
