بررسی و تحلیل شیوه‌های هنری بیان حُسن طلب در شعر فارسی (از آغاز تا قرن هشتم)

منوچهر تشکری؛ کاظم جعفری نیک

دوره 6، شماره 1 ، فروردین 1400، ، صفحه 164-139

https://doi.org/10.30473/prl.2021.56417.1809

چکیده
  حُسن‌ طلب از آرایه‌های ادبی است که نیاز و خواسته‌ای را با شیوه‌ی نیکو و اثرگذار بر پایه‌ی مقتتضای حال برای مخاطب خویش، بیان می-کند. این آرایه‌ی ادبی به ‌‌عنوان یک‌ متغیّر در بدیع معنوی، بر اساس ویژگی‌های خاصی چون نیاز، نوع تقاضا و مخاطب، به ‌ گونه‌های متفاوتی در قالب‌های شعری پدیدار می‌گردد. در مرکز این ‌آرایه‌‌ی ادبی به ‌عنوان ...  بیشتر

نقدی بر مبحث کنایه در معالم البلاغه

مریم حسین آبادی

دوره 5، شماره 2 ، اسفند 1399، ، صفحه 107-93

https://doi.org/10.30473/prl.2021.54184.1769

چکیده
  هرکتابی در هر رشته علمی و به هر زبانی، متقدم یا متأخّر، جای نقد و بررسی دارد. چرا که قطعاً نقاط ضعف و قوتی دارد و نقد در اصل چیزی جز نمایاندن نقاط ضعف و قوت نیست، کتاب های بلاغت به زبان فارسی نیز از این اصل مستثنی نیستند. «معالم البلاغه» یکی از کتاب های مطرح و مرجع بلاغت در زبان فارسی است که در مقایسه با منابع مشابه نقاط قوت متعددی ...  بیشتر

کنایۀ‌ کلاه در شاهنامه با تأکید بر زمینه های فرهنگی و اجتماعی

یوسف محمدنژاد عالی زمینی

دوره 4، شماره 1 ، تیر 1398، ، صفحه 190-179

https://doi.org/10.30473/prl.2019.46146.1565

چکیده
  تصویرهای شعری، حاصل ذوق و قریحۀ شاعرانه، آگاهی ها و خلاّقیت های فردی است که هم ریشه در تأملات شاعر در آثار ادبی پیشینیان و تجربه های شعری آنان دارد و هم نتیجۀ تجربه های زیستۀ شاعر و ژرف اندیشی اش در محیط است که توأمان شرایط اقلیمی و اوضاع سیاسی- اجتماعی را دربرمی گیرد. شاید بتوان گفت از میان انواع تصاویر شعری، کنایه بیش از دیگر تصویرها ...  بیشتر