نقی زرین تره مراجل؛ فاطمه مدرسی؛ بهمن نزهت
چکیده
چکیده : انسان، فطرتاً زیباییطلب است و چیزی را زیبا قلمداد میکند که بتواند توجّه وی را به خود جلب کند. این جلب توجّه و احساس التذاذ از زیبایی هر چیزی یا هر شخصی، حاصل درک نظم و هارمونی موجود در آن است. در مباحث زیباییشناسی برای زیبا شمردن یک اثر یا پدیده، عوامل مختلفی را از قبیل: تقارن، توازن، تناوب، تناسب، تکرار، تضاد و... میتوان ...
بیشتر
چکیده : انسان، فطرتاً زیباییطلب است و چیزی را زیبا قلمداد میکند که بتواند توجّه وی را به خود جلب کند. این جلب توجّه و احساس التذاذ از زیبایی هر چیزی یا هر شخصی، حاصل درک نظم و هارمونی موجود در آن است. در مباحث زیباییشناسی برای زیبا شمردن یک اثر یا پدیده، عوامل مختلفی را از قبیل: تقارن، توازن، تناوب، تناسب، تکرار، تضاد و... میتوان در نظر گرفت. یکی از مهمترین عوامل مؤثّر در ایجاد زیبایی، تقارن است.تقـارن به عنـوان یکی از اسـاسیترین پایههای هنر و زیبایی در درک نظم بین اجزا، در اکثریّت علوم و هنرها نقش انکارناپذیری ایفا میکند. از آنجمله میتوان از علوم و هنرهایی مانند ریاضی، هندسه، نجوم، معماری، موسیقی، نقّاشی، فرشبافی، طرّاحی، تذهیب، منبتکاری، ادبیّات و... یاد کرد. از بررسیهای این جستار اینگونه برمیآید که تقارن در ادبیّات فارسی در سه جنبة صوری، معنایی و آوایی قابل بررسی است و در بین آنها آرایة تشبیه، گستردهترین پهنة نمود تقارن معنایی محسوب می-شود. در تشبیهات فارسی از انواع چهارگانة تقارنهای انعکاسی، انتقالی، چرخشی و تجانسی استفاده شدهاست. ولی تقارن انعکاسی، از بسامد بالایی برخوردار است. ما نیز در این پژوهش بر آنیم تا با ذکر نمونههایی مواردی از نمود تقارن را در تشبیهات فارسی بررسی کنیم.